KIEDY WYKONUJE SIĘ OBRZEZANIE?

W religii żydowskiej obrzezanie (hebr. בְּרִית מִילָה‎ brit milá) jest rytuałem nakazanym przez Boga, który ma symbolizować przymierze między Bogiem a narodem żydowskim. Zgodnie z tradycją, obrzezanie chłopców dokonuje się w ósmym dniu po urodzeniu (Księga Rodzaju 17:10-14), a sam zabieg przeprowadza mohel — wykwalifikowany specjalista.

W przypadku islamu obrzezanie uważane jest za sunnę, czyli praktykę wprowadzoną przez proroka Mahometa. Zabieg ten zwykle wykonywany jest na chłopcach w wieku od 7 do 12 lat, jednak czasem może być przeprowadzane nawet tuż po urodzeniu.

 

MEDYCZNE WSKAZANIA DO OBRZEZANIA

Poza przesłankami religijnymi istnieją pewne istotne z punktu widzenia medycyny powody, dla których obrzezanie jest konieczne. Jednym z nich jest fimozis, czyli zwężenie napletka, które uniemożliwia odsłonięcie żołędzi prącia. W przypadku utrzymywania się tego stanu przez dłuższy czas może być konieczne wykonanie obrzezania w celu uniknięcia infekcji, bólu oraz problemów z oddawaniem moczu.

Innym schorzeniem jest parafimozis, czyli nagłe, bolesne zaciskanie się napletka wokół żołędzi prącia, uniemożliwiające jego samodzielne odsunięcie. Jest to stan wymagający natychmiastowej interwencji medycznej, która często oznacza wykonanie obrzezania. Ponadto częste występowanie zapaleń napletka i żołędzi prącia może skutkować koniecznością wykonania obrzezania.

 

RODZAJE OBRZEZANIA

W zależności od ilości usuwanego napletka oraz techniki leczenia stulejki wyróżnia się kilka rodzajów obrzezania:

1. Obrzezanie częściowe (partial circumcision) - polega na usunięciu jedynie części napletka, pozostawiając jego resztę na żołędzi.

2. Obrzezanie pełne (full circumcision) - usunięcie całego napletka, odsłaniając żołądź prącia.

3. Obrzezanie wysokie (high circumcision) - usunięcie znacznej części napletka, pozostawiając jednak wystarczającą ilość tkanki do całkowitego przykrycia żołędzi.

4. Obrzezanie niskie (low circumcision) - usunięcie mniejszej ilości napletka, co skutkuje częściowym odsłonięciem żołędzi.

Ważne jest, aby każdy przypadek był rozpatrywany indywidualnie oraz żeby decyzja o wykonaniu zabiegu była podejmowana świadomie i z należytą starannością, biorąc pod uwagę zarówno fizyczne, jak i psychologiczne aspekty.